Πριν ένα μήνα περίπου στο νησί, γίναμε μάρτυρες ενός συμβάντος θα λέγαμε προφητικού, καθώς όσο μεγάλη και να ήταν η έκπληξή μας, ίσως ήταν μόνο η αρχή ή ένα από τα πολλά που θα δούμε να συμβαίνουν.
Μια ξεβρασμένη βάρκα, 62 απελπισμένοι άνθρωποι και η απώλεια 3 ανθρώπινων ζωών μέσα στη φιλόξενη θάλασσα του Ιονίου Πελάγους, είναι ο πρώτος απολογισμός αυτού που πρόκειται να ακολουθήσει. Μια ομάδα 65 ανθρώπων από το Αφγανιστάν και το Ιρακινό Κουρδιστάν, ξεκίνησαν το ταξίδι προς το δικό τους «παράδεισο και τη «δική μας» Ευρώπη, προσπαθώντας να φτάσουν στην Ιταλία, μέσα σε μια φουσκωτή βάρκα. Αλλά έμειναν στην προσπάθεια, καθώς η βάρκα ξεβράστηκε και οι ίδιοι βρέθηκαν δεδομένων των ελληνικών νόμων και διεθνών επίσημων εκεί από όπου ξεκίνησαν. Στο ασφυκτικό κέντρο της Αθήνας, εκεί όπου έγινε η συμφωνία με το διακινητή τους. Ίσως ξαναπροσπαθήσουν να αποδράσουν, βρίσκοντας κάποιον άλλο εξίσου επικίνδυνο τρόπο, ίσως πεθάνουν στο δρόμο ή ίσως μείνουν για πάντα εκεί. Το σίγουρο είναι ότι ποτέ δε θα επιστρέψουν πίσω στις πατρίδες τους και οι λόγοι μας είναι γνωστοί, άσχετα αν τους ξεχνάμε ή αν τους παραβλέπουμε. Ο βασικός λόγος είναι ότι άνθρωποι διωγμένοι από την πόλη τους, λόγω πολέμων που γίνονται με τη συμμετοχή και εισβολή κρατών της Δύσης, τα οποία εμπλέκονται και διαιωνίζουν το καθεστώς του πολέμου σε κράτη όπως Τυνησία, Λιβύη, Αίγυπτο, τις υποτιθέμενες «εμφύλιες συρράξεις», μια συνέχεια των πολέμων σε Αφγανιστάν, Ιράκ, στα οποία η Ελλάδα συμμετείχε ενεργά και με διάφορους τρόπους. Οι άνθρωποι που αφήνουν τις χώρες τις οποίες ρημάζει η Δύση, βλέπουν σαν ελπίδα διαμονής τις ίδιες τις χώρες της Δύσης, οι οποίες αρκούνται στο να αναδεικνύουν το πρόβλημα της μαζικής εισροής προσφύγων, διαφημίζοντας τρόπους εθελοντικής προσφοράς κάποιων ευρώ ή ακόμα αποστολή ρούχων και τροφίμων στους φτωχούς, θύματα του πολέμου, όπως λένε, του τρίτου κόσμου. Από την άλλη έχουν σφραγίσει τα σύνορα τους, σε μια προσπάθεια δημιουργίας μιας καθαρτήριας ζώνης εκτός των συνόρων τους, την οποία θα χρησιμοποιούν κάθε φορά που χρειάζεται αύξηση της παραγωγής και φθηνά εργατικά, ανασφάλιστα χέρια. Το γεγονός των κλειστών συνόρων στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, οδηγεί στη μεγάλη εισροή προσφύγων στην Ελλάδα, που είναι η μόνη πια είσοδος από τις χώρες της Ανατολής στην Ευρώπη, γεγονός που οξύνει το ήδη υπάρχον πρόβλημα του αυξημένου πληθυσμού μεταναστών-προσφύγων και εξηγεί τις κοινωνικές συγκρούσεις που παρουσιάζονται έντονες τα τελευταία χρόνια στις μεγάλες πόλεις της χώρας.
Το μοναδικό σημείο χερσαίας εισόδου στην Ελλάδα είναι στον Έβρο, όπου ολοκληρώθηκε το Τείχος της Ντροπής, το οποίο μας θυμίζει πως στην πολιτισμένη εποχή που ζούμε υπάρχουν άνθρωποι πρώτης και άνθρωποι δεύτερης κατηγορίας, άνθρωποι με το αναγνωρισμένο από τον Ο.Η.Ε. δικαίωμα στην ασφάλεια, στη στέγαση, στην ειρήνη, και άνθρωποι χωρίς αυτό το δικαίωμα. Το Τείχος ελέγχεται από τον ευρωπαϊκό στρατό, τη FRONTEX, ο οποίος με τρόπους και μέσα που είναι εύκολα στη φαντασία μας, απωθούν ανθρώπους που θέλουν να το περάσουν. Βέβαια, σε αυτήν την περίπτωση δεν τίθεται θέμα παραχώρησης εθνικής κυριαρχίας, ενώ ο πλήρως εξοπλισμένος και εκπαιδευμένος στρατός αποτελούμενος από Γερμανούς, Γάλλους, Αυστριακούς και άλλων ευρωπαϊκών χωρών στρατιώτες, παρεμβαίνει εδώ και δύο χρόνια στα σύνορα της Ελλάδας.
Σύμφωνα με τη συνθήκη Sengen, η οποία έχει υπογραφεί από το σύνολο των ευρωπαϊκών κρατών, καμία χώρα δεν έχει δικαίωμα επαναπροώθησης προσφύγων, δηλαδή υποχρεωτική επιστροφή στις πατρίδες τους. Έτσι, οι άνθρωποι συνωστίζονται στην Αθήνα, όπου τους μεταφέρουν από την επαρχία, λόγω έλλειψης υποδομών ή στην Πάτρα και στην Ηγουμενίτσα ακόμα, όπου προσπαθούν να μπουν κρυφά σε κάποιο πλοίο για την Ιταλία και από εκεί σε χώρες που τους περιμένουν συγγενείς και φίλοι που έχουν καταφέρει να φτάσουν, περνώντας όλα αυτά τα εμπόδια που ονομάζουμε στρατό, σύνορα, λιμενικό…
Σήμερα, η επικρατούσα κατάσταση αποκαλύπτει περισσότερο από ποτέ τον τρόπο με τον οποίο το καπιταλιστικό σύστημα επιτίθεται στις λαϊκές μάζες με τον πιο απεχθή τρόπο. Μέσα από τα μέτρα-μνημόνια που ψηφίζονται από μια πλήρως ετεροκατευθυνόμενη ελληνική κυβέρνηση (επί της ουσίας ελληνο-ευρωπαϊκή) στοχοποιείται ο απλός εργαζόμενος. Ταυτόχρονα, τα Μ.Μ.Ε. δημιουργούν ένα σκηνικό τρομοκρατίας το οποίο μετατρέπει τον εργαζόμενο σε υποχείριο των ευρωπαϊκών συμφερόντων. Υπό το φως των παραπάνω εξελίξεων, το μεταναστευτικό ζήτημα στον ελληνικό πλέον χώρο γίνεται πιο επίκαιρο από ποτέ, καθώς ήδη στη χώρα μας έχει ξεκινήσει το πρώτο κύμα μετανάστευσης κυρίως νέων ανθρώπων, οι οποίοι ξεκίνησαν για τη δική τους Οδύσσεια και την εύρεση της γης της Επαγγελίας εκτός της χώρας τους (εάν αυτή τελικά υπάρχει…).
Ο Χώρος Ελεύθερης Κοινωνικής και Καλλιτεχνικής Έκφρασης είναι ένα συλλογικό κοινωνικό εγχείρημα που δραστηριοποιείται στη Ζάκυνθο από το 2010. Ο Χώρος λειτουργεί με τη μορφή ενός δικτύου προσώπων τα οποία έχουν ίσες αρμοδιότητες και ευθύνες και συμμετέχουν ισότιμα σε όλα τα επίπεδα λήψης αποφάσεων και δράσεων. Στους κόλπους της συγκεκριμένης συλλογικότητας δεν εκφράζονται εθνικιστικές, ρατσιστικές ή σεξιστικές απόψεις και στόχος της είναι να διατηρήσει έναν ακομματικό χαρακτήρα. Οι αποφάσεις που αφορούν τη λειτουργία του Χώρου λαμβάνονται μέσα από τις γενικές συνελεύσεις των συμμετεχόντων σε αυτόν.
Ο Χώρος λειτουργεί με βάση τις αρχές της αυτοοργάνωσης, της αυτοδιαχείρισης και της προσφοράς υπηρεσιών χωρίς αντάλλαγμα. Στο πλαίσιο αυτών των αρχών οργανώνονται εκδηλώσεις με στόχο την έναρξη μιας δημόσιας συζήτησης γύρω από καίρια κοινωνικά ζητήματα, όπως επίσης δράσεις εκπαιδευτικού και ψυχαγωγικού χαρακτήρα (π.χ. δωρεάν μαθήματα φωτογραφίας, δανειστική βιβλιοθήκη, χαριστικά παζάρια, συναυλίες, κινηματογραφική ομάδα, θεατρικές παραστάσεις για ενήλικους και παιδιά, ανταλλαγή παιχνιδιών, αυτοδιαχειριζόμενο καφενείο κ.α.). Όλες οι προαναφερόμενες εκδηλώσεις και δράσεις πραγματοποιούνται μέσα από την καλή διάθεση και την εθελοντική προσφορά των προσώπων που δραστηριοποιούνται στο Χώρο και διεξάγονται χωρίς αντίτιμο. Ο Χώρος είναι ανοιχτός να εντάξει στους κόλπους της δράσης του οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο συμμερίζεται τη φιλοσοφία και τους στόχους του.
Μέχρι πρότινος, υπήρχε κτιριακή υποδομή που φιλοξενούσε τις δράσεις του Χώρου, κάτι που πλέον δεν υφίσταται. Ωστόσο, παράλληλα με τις εντατικές προσπάθειες ανεύρεσης νέας στέγης, συνεχίζουν να διεξάγονται συναντήσεις του δικτύου προσώπων που απαρτίζουν το Χώρο και να οργανώνονται εκδηλώσεις-δράσεις.
α.) Ο ΧΩΡΟΣ θα συνεχίσει την λειτουργία του.
β.) Ο ΧΩΡΟΣ θα μεταφερθεί σε άλλη τοποθεσία.
γ.) Ψάχνουμε ΌΛΟΙ για νέο μέρος να νοικιάσουμε και καταθέτομε τις προτάσεις μας στην επόμενη ανοιχτή συνέλευση του ΧΩΡΟΥ η οποία θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη 7 Ιουλίου στις 7:00 μ.μ. στο λόφο του Στράνη.
δ.) Την Τετάρτη 29 και την Πέμπτη 30 Ιουνίου μαζευόμαστε στο ΧΩΡΟ από τις 6:00 μ.μ. για να μεταφέρουμε τα πραγματα σε κοντινή αποθήκη.
ε.) Οποιος το επιθυμεί και έχει τη δυνατότητα να μας ενισχύσει οικονομικά, για το φτιάξιμο του νέου χώρου, ερχόμενος σε επικοινωνία με κάποιον του ΧΩΡΟΥ ή στο e-mail : xwros@live.com. Καλούμε επίσης όποιον θέλει να συμμετάσχει και να βοηθήσει, με όποιον τρόπο μπορεί, στη μετακόμιση και στο φτιάξιμο και διαμόρφωση του νέου χώρου. Όση περισσότερη βοήθεια τόσο το καλύτερο
και καλλιτεχνικής έκφρασης την Δευτέρα 27 Ιουνίου στις 9:00 μ.μ. με θέμα την συνέχιση λειτουργίας του ΧΩΡΟΥ, είτε στο συγκεκριμένο χώρο είτε αλλού, ή το οριστικό κλείσιμο του λόγω προβλήματος με τον ιδιοκτήτη του κτηρίου
αλλάζει μέρα και θα γίνετε κάθε Πέμπτη στις 9 μ.μ. μετά από απόφαση της συνέλευσης της Πέμπτης.
με θέμα συμμετοχή και δράσεις στο κίνημα των “αγανακτησμένων”
